ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ-ΡΟΜΠΟΤ
ΔΙΣΚΟΣ: ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΝ ΒΡΟΧΗ (VIRGIN,1997)
Αυτός ο τύπος μας κοιτάει σα κάμερα
πίσω απ' τα μάτια του βλέπω καλώδια
θα 'βαζα στοίχημα παίρνει προγράμματα
μας βλέπει digital σε ολογράμματα
Κάρτα η μνήμη ακούει στέρεο
ρυθμίζει τις εντάσεις στ' ασημένιο περιδέραιο
στο στήθος είναι η καρδιά του πέτρα
καλώδια χιλιάδες μέτρα
Επιχειρήσεις, επιχειρήσεις,
πουλά κλεμμένα όνειρα, αγοράζει αναμνήσεις
ότι βλέπει την αλήθεια στον τελευταίο πάπυρο
να καίγεται σε μια οθόνη ως το άπειρο
Μίστερ, τι με κοιτάς
πρόσεξε του λέω τώρα ποιο κουμπί πατάς
είμαι αλεξίσφαιρος, είμια αλεξίσφαιρος
είμαι αλεξίσφαιρος, εεεεεεεε...
Βλάκα, σ' αποσυνδέουνε για πλάκα
οι τύποι που σου αλλάξανε το αίμα με νερό
να νίπτουνε μ' αυτό τας χείρας των Πιλάτων
έμποροι πάντων ορατών και αοράτων
Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί
Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού
Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό
