[...]Η
φωτογραφία είναι για μένα η αναγνώριση μέσα στην ίδια την
πραγματικότητα ενός ρυθμού επιφανειών, γραμμών ή αξιών∙ το μάτι αποσπά
το θέμα κι η μηχανή δεν έχει παρά να κάνει τη δουλειά της, να αποτυπώσει
στο φιλμ την απόφαση του ματιού. Μια φωτογραφία βλέπεται στο σύνολό
της, με μια ματιά, σαν πίνακας∙ η σύνθεση είναι μια συγχρονισμένη
συμμαχία, ο οργανικός συντονισμός κάποιων ορατών στοιχείων. Δεν
συνθέτουμε δίχως λόγο, χρειάζεται μια αναγκαιότητα, και δεν μπορούμε να
ξεχωρίσουμε τη μορφή από το περιεχόμενο. Στη φωτογραφία υπάρχει μια
καινούργια πλαστική, έργο των στιγμιαίων γραμμών∙ δουλεύουμε με την
κίνηση, μ’ ένα είδος προαισθήματος της ζωής, και η φωτογραφία οφείλει να
αγγίζει μέσω της κίνησης την εκφραστική ισορροπία[...].
Ένας Φασισμός αναδύεται Απ' την αμηχανία των καιρών, το χρέος, την Ανημπόρια, την έλλειψη θάρρους, την αλαζονεία και τις δεκαετίες που προηγήθηκαν. Ένας Φασισμός αναδύεται. Ξανά ο Απωθημένος Εγωισμός της Ημιμάθειας, η Φτήνια των μικροαστών η αυταπάτη Ένας φασισμός που φύτρωσε μεσ' τον Ναρκισσισμό και στην αφέλεια, και δωστου Φούσκωμα και εθνική υπερηφάνεια και τώρα που σκίζεται το πέπλο και η Γύμνια μας φέρνει την Ντροπή ξανά Ο Φασισμός: να σκεπαστούμε, να μη δούμε, να κρυφτούμε..
(...)Θέλοντας
και μη, όλοι μας, εκούσια ή ακούσια, βρισκόμαστε επί ποδός. Είμαστε επί
ποδός, ακόμα και αν, σωματικά, μένουμε ακίνητοι: η ακινησία δεν αποτελεί
ρεαλιστική επιλογή σ' έναν κόσμο συνεχών μεταβολών. (...)
(...)Πρέπει να το παραδεχτώ: έχω διαβάσει πολλά βιβλία. Όταν εγώ
εξαφανιστώ, όλοι αυτοί οι τόμοι ανεπαίσθητα θα αλλάξουν' όσο μεγαλύτερα
τα περιθώρια, τόσο πιο άνανδρη κι η σκέψη. Ναι, έχω μιλήσει σε πάρα
πολλούς ανθρώπους, αυτό είναι κάτι που με εντυπωσιάζει σήμερα' το κάθε
άτομο υπήρξε για μένα ένας λαός.Αυτός ο απέραντος άλλος με απέδωσε στον εαυτό μου πολύ περισσότερο
απ’ όσο θα ήθελα. Τώρα, η ζωή μου έχει μια σταθερότητα εκπληκτική' ακόμα
και οι θανάσιμες αρρώστιες με θεωρούν απρόσβλητο. (...)
Καμιά προκοπή. Παντού στάχτη. Παντού φόνοι. Κάθε μέρα φέρνει μιαν άλλη μέρα και εξαντλείται βαθμηδόν η παρακαταθήκη των στιλβωτηρίων. Λίγοι γενναίοι ακολουθούν ξεπετσώνουν τα μπράτσα τους και φορούν μεγάλες ομπρέλλες μπρός σε καθρέφτες γαλακτερούς. Οι νέες που έμειναν ριζωμένες επάνω στα ίχνη τους γονιμοποιούν τις σκιές τους. Δυο νεράϊδες ασθμαίνουν. Ένας κόλουρος επιμένει. Οι τρίχες της κεφαλής του απεδείχθησαν τετελεσμένα γεγονότα.
(...) 'Ολοι, άρρωστοι και γέροι (γιατί αυτές μόνο οι δυο κατηγορίες πια υπήρχαν), περίμεναν απ' τον εχθρό όλα τα καλά- τόση ήταν η απογοήτευση και η θολούρα απ' την απάτη, την μικρόνοια και την κρόνεια μανία που είχαν επικρατήσει μέχρι τότε συνδυασμένες με μια νοσηρή προσήλωση σε σταματημένους μηχανισμούς της Ιστορίας. Γι' αυτό και ήταν βέβαιο πως την φορά αυτή θα ήταν πολύ διαρκέστερη η κατοχή απ' την αντίσταση που είχε αρχίσει πρό αμνημονεύτων χρόνων και είχε θρέψει θρύλους, παραμύθια, τραγούδια, έπη, μυθιστορήματα, χορούς, θεατρικές τριλογίες και τετραλογίες, επιθεωρήσεις, επιστημονικές μελέτες, ταινίες και όπερες, που υμνούσαν ήρωες και μεγάλες, αξεπέραστες νίκες. Τώρα όλ' αυτά τα ρουφούσε για πάντα μια μαύρη λάσπη(...)
(...)Εγώ
πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί χαμογελάει ο Μπελογιάννης. Έχεις δει τις
υπόλοιπες φωτογραφίες από τη δίκη; Όλοι οι συγκατηγορούμενοί του έχουν
καταρρεύσει. Κατεβασμένα κεφάλια, παγωμένα βλέμματα, χέρια παράλυτα.
Γνωρίζουν ότι τους περιμένει το καυτό μολύβι. Στην καλύτερη περίπτωση
ισόβια. Κι αυτός πρώτη σειρά στο εδώλιο, χαμογελαστός, καλοχτενισμένος,
με μάτια που λάμπουν. Τόσο υπεράνω; Από πού αντλεί τόση δύναμη, τόσο
κέφι; Από τον μαρξισμό-λενινισμό; Μην τρελαθούμε! Ο Μπελογιάννης
χαμογελάει γιατί είναι ερωτευμένος. Ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται…(...)
This one is from a limited edition vinyl released from Virgin Greece in 1986.The same track was used by Bryan Ferry on "The Right Stuff''some years later when he and Johnny Marr got in the studio together.
(...)Αλλά
το ζητούμενο που η ίδια η κρίση με τις δραματικές της συνέπειες (μαζική
ανεργία, επισιτιστική κρίση κλπ) έθεσε και θέτει με οξύτητα είναι η
αναδιοργάνωση όλων των κοινωνικών σχέσεων μέσα από τις οποίες παράγονται
ή αναπαράγονται οι όροι της ζωής. Το διακύβευμα δεν είναι απλώς η
δημοκρατία, είναι η ζωή, μια ζωή που αξίζει να ζεις, μια ζωή με
αξιοπρέπεια.(...)
Αδιόριστος καθηγητής
ο έρωτας παλεύει
μα του την πέφτουνε τα ΜΑΤ
και φτάνει αιμόφυρτος στο ΚΑΤ
που δεν εφημερεύει
Να δεις που πάλι σύντροφοι θα' μαστε στους αγώνες η ταξική προέλευση κρατάει για αιώνες Αυτή κι αν είναι έρωτας αυτή κι αν είναι κάρμα ξυπνάτε ζώα μου αργά πήρε φωτιά η φάρμα
Καλά κοιμήσαμε τον Μαρξ
τον ύπνο του αδίκου
μα έχει βαρύ ροχαλητό
και μου γκρεμίζει στίχους
Αργόμισθος ο έρωτας
μουτζούρωνε χαρτάκια
στα Γιάννενα ήτανε πασάς
μα ο εκσυχρονιστής νταλκάς
τον κάνει κομματάκια
Να δεις που πάλι σύντροφοι θα' μαστε στους αγώνες η ταξική προέλευση κρατάει για αιώνες Αυτή κι αν είναι έρωτας αυτή κι αν είναι κάρμα ξυπνάτε ζώα μου αργά πήρε φωτιά η φάρμα
Τα "Φούμαρα" κλείνουν σήμερα ένα χρόνο στη μπλογκόσφαιρα. Στις 14-5-2012 δημοσιεύθηκε "Το σφαγείο" , που ήταν η πρώτη ανάρτηση στο κονάκι μας. Έκτοτε έχουν δημοσιευθεί πάνω από 200 πόστ. Τα δημοφιλέστερα από καταβολής του ιστολογίου κατά τον καταμετρητή του Google είναι:
Away from home alone again this time my train is going many miles away from you I think there's something you should know I think it's time I told you there's something deep inside of me there's someone else, I've got to be Tears in the rain we'll never be the same what can we do now baby we're thru now we'll never meet again tears in the rain we'll never be the same nothing to do now baby we're thru now I won't see you again Things go their way it's hard to say ooh so much time was wasted just trying to make you see so many people change their lives trying to understand there's something deep inside me there's someone else, I've got to be Tears in the rain we'll never be the same what can we do now baby we're thru now we'll never meet again tears in the rain we'll never be the same nothing to do now baby we're thru now I won't see you again I think there's something you should know I think it's time I told you there's something deep inside of me there's someone else, I've got to be Tears in the rain we'll never be the same what can we do now baby we're thru now we'll never meet again tears in the rain we'll never be the same nothing to do now baby we're thru now I won't see you again Tears in the rain we'll never be the same what can we do now baby we're thru now we'll never meet again tears in the rain
Περισσότερα είναι τα βιβλία για τα βιβλία, παρά για όποιο άλλο θέμα: δεν κάνουμε άλλο από το να αλληλο-υπομνηματιζόμαστε. Όλα είναι ένα σμάρι από σχόλια' από συγγραφείς υπάρχει μεγάλη έλλειψη.
http://www.youtube.com/watch?v=A6xigEvUsLs
Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω
κι ας έχω τόσα πολλά και ωραία να χάσω
κι ούτε στιγμή μη ρωτάς τι θ' απογίνω
φτάνει που δεν γουστάρω να ησυχάσω
Κάποτε σ' είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου,
στον καιρό του τρόμου και του αλλόκοτου φόβου,
να διπλώνεσαι, ν' ανησυχείς και να τρομάζεις
και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις.
Να μια απ' τα ίδια - ίδιοι δρόμοι - ίδιοι κύκλοι·
γαβγίζουν οι άνθρωποι - σκιάζονται οι σκύλοι,
θρηνούν μανάδες, και πού να ξαποστάσεις
όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις.
Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες,
βαρέθηκα τα έγκυρα - είναι όλοι προβοκάτορες
που πιάνονται απ' τον φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες
κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες
από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα
που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα.
Έτσι κι εγώ αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω.
Ψάχνω, λοιπόν, ό,τι φοβάσαι για να γίνω...
Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ και μοιρολόι στη Παλαιστίνη,
τυφλός στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη·
πεινασμένος ιθαγενής στο Μεξικό,
χίλιες επεξηγήσεις για το φόβο σου στο λεξικό,
μοναχός στο Θιβέτ - κι aboriginal στην Αυστραλία,
τζαμί καμένο από φασίστες στην Ιταλία·
εθελοντής γιατρός απ' την Αβάνα
και παιδί στην Τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα·
νεκρός κι άταφος δάσκαλος στη Σομαλία,
κυνηγημένος τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία,
εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα
και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα·
βραζιλιάνος με 8 σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο
- τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω.
Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
κάνω και την αρχή - δε γουστάρω να ησυχάσω.
Τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω
κι ας έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω.
Κι ούτε στιγμή μη ρωτάς τι θα απογίνω,
μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω
(που είμαι εδώ και θέλω τη βολή σου να χαλάσω - πες μου, τι άλλο φοβάσαι)
Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία,
διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία,
σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι
και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι.
Σφαγμένο θηλυκό απ' τους γονείς του στην Κίνα
κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ' την πείνα.
Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω...
Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια
και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια·
τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι
και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει·
στο τοίχος της ντροπής stencil απ' τον Banksy
κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει.
.jpg)
.jpg)
