ΠΡΩΙ ΜΕ ΤΗ ΔΡΟΣΟΥΛΑ
Πρωί
Κι ακόμη σφυρίζουν όνειρα της νύχτας
Αναπνέω βαθιά το καυσαέριο
Καθώς μ' αρπάζει λεωφορείο για τη δουλειά
Ένα κήτος με καταπίνει
Κι αφού από στάση σε στάση αποτυχαίνει
Να με χωνέψει
Τέλος
Κάπου κοντά στο τέλος
Με ξερνά
Υποκειμενικά ανένδοτο
Ώριμο ν' αναλάβω την καθημερινή μου
Εργασία
Δηλαδή να σας ληστεύω υπέρ τρίτων
Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Πάροδος Μοναστηρίου, εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 1989, σελ. 7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου